‎آرشیو | فرهنگ تاریخ قهوه

خیابان ولیعصر به‌عنوان یکی از مظاهر نوشدن تهران، محل ظهور گونه‌های تازه‌ای از فضای شهری است که نسخه‌ی تغییریافته و اندکی فرنگی‌شده‌ی فضاهای آشنا برای مردم آن روزهاست.

گزارش تصویری از سرو قهوه در مراسم عزاداری امام حسین در شهر یزد

امروز وقتی صحبت از قهوه‌خانه می‌شود، همه می‌دانند اشاره به چگونه فضایی است، چون این فضا، با وجود لغزش مختصر کارایی‌اش در طول زمان، در خاطره‌ی جمعی ما حضوری جدی دارد.

کافه رز نوآر واقع در خیابان لاله زار نو، بالاتر از سینمای متروپل که از پاتوق‌های گروه ربعه (صادق هدایت، بزرگ علوی، مسعود فرزاد و مجتبی مینوی) بوده است.

قهوه‌خانه در ایران از دیرزمان مکانی برای گذران اوقات فراغت مردان و یک مرکز مهم ارتباط‌جمعی بوده است.

متن زیر، آئین‌نامه‌ی بنای کافه و قهوه‌خانه است که در شماره‌ی ۳ مهرماه ۱۳۰۷ در روزنامه‌ی «عصر ۳شنبه» به چاپ رسیده است.

قهوه‌فروشی سیار در میدان کلیسای جامع (پیاتزا دل دوئومو) میلان. فائما، کارخانه‌ی تولید ماشین‌های قهوه‌ساز در شهر میلان، در ۱۹۴۵ توسط کارلو ارنستو والنته راه‌اندازی شد. فائما جزو اولین تولیدکنندگان دستگاه قهوه‌ساز (بخوانید اسپرسوساز) به شیوه‌ی تزریق پرفشار آب بود.

پس از کودتا در ایران، آمریکایی‌ها نقشه‌ی کودتای جدیدی را در گواتمالا کشیدند. کودتایی به ظاهر سیاسی اما با اهداف اقتصادی.

به‌نظر می‌رسد که نوشیدن قهوه از زمان شاه طهماسب اول در ایران معمول شده باشد زیرا در عهد شاه عباس در بیشتر شهرهای بزرگ ایران مخصوصاً در قزوین و اصفهان قهوه‌خانه‌های متعدد دایر شده بود.

تجدید قوا با قهوه، ساندویچ و دونات، پس از زلزله‌ی سانفرانسیسکو

تصویر رنگی‌شده از صف مردان بی‌کار در محل توزیع سوپ و قهوه مجانی که توسط اَل کاپون راه‌اندازی شده بود؛ شیکاگو ۱۹۳۱

تمبرهایی که با موضوع قهوه در کشورهای مختلف منتشر شده‌اند، نشان از اهمیت قهوه در فرهنگ و اقتصاد آن کشورها دارند.

در روزگاری نه چندان دور در فنلاند، نحوه قهوه‌نوشی می‌توانست جایگاه اجتماعی شخص را مشخص کند. نوشیدن قهوه از نعلبکی به طبقه‌ی زنان طبقه فرودست نسبت داده می‌شد.

نمونه‌ای از قهوه‌دوستی منحصر به‌ فرد مردم فنلاند را در فیلمی مهجور از آکی کوریسماکی با عنوان «مراقب شالت باش تاتیانا» می‌توان مشاهده کرد.