میوه قهوه مثل سایر میوه‌ها دارای لایه‌ها و بخش‌های مختلفی است. در طی فرآوری قهوه، این لایه‌ها مرحله به مرحله از روی میوه قهوه جدا می‌شوند تا در نهایت دانه قهوه سبز حاصل شود که آماده برشته‌کاری است.

داستان پیدایش قهوه‌ی مانسون در کشور هند به اواسط سده‌ی ۱۸۰۰ میلادی بر‌می‌گردد؛ با این‌حال نزدیک به یک‌صد و هفتاد سال طول کشید تا هند قهوه تخصصی فرآوری مانسون را همزمان با آغاز جنبش قهوه تخصصی به بازارهای جهانی عرضه کند.

در این یادداشت به یکی از شناخته‌شده‌ترین این عیوب یعنی دانه‌های فیلی (که خود به دانه‌های صدفی و دانه‌های گوشی‌شکل تبدیل می‌شوند، اشاره خواهیم کرد.

استاندارد جهانی ایزو ۱۰۴۷۰:۲۰۰۷ مرجعی بین‌المللی برای شناخت عیوب قهوه سبز در صنعت قهوه است. در این استاندارد، عیوب قهوه سبز به پنج دسته‌ی اصلی تقسیم شده‌اند.

هیبرید تیمور جزو هیبریدهای عربوستا (Arabusta) به‌حساب می‌‌آید که از تلاقی تصادفی گونه‌ی کانفورا (ربوستا) و زیرگونه‌ی تیپیکا عربیکا حاصل شده است.

گیشا از خاص‌ترین زیرگونه‌های قهوه عربیکا است و فنجان حاصل از این زیرگونه از پیچیده‌ترین قهوه‌های دنیا به‌حساب می‌آید که بسیار منحصربه‌فرد است.

پاکامارا از تلاقی زیرگونه‌های پاکاس و ماراگوجیپ از خانواده‌ی بوربون پدید آمده و اولین بار در سال ۱۹۵۸ در ال سالوادور کشف شده است.

ماراگوجیپ از جهش‌های طبیعی قهوه زیرگونه‌ی تیپیکا است که اولین بار در سال ۱۸۷۰ در برزیل کشف شد. وجه تمایز این زیرگونه، اندازه‌ی بسیار بزرگ برگ‌ها و گیلاس قهوه است.

ویا سارچی (Villa Sarchi) از زیرگونه‌های جهش‌یافته‌ و کوتوله‌ی بوربون است که در سال ۱۹۵۷ در روستایی به‌نام سارچی در کاستاریکا کشف شد.

پاکاس از زیرگونه‌های جهش‌یافته‌ی طبیعی بوربون است که در سال ۱۹۴۹ در ال سالوادور کشف شد.

زیرگونه‌ی کاتوای اولین بار در دهه‌ی چهل میلادی از پیوند موندو نُوو و کاتورا در برزیل حاصل آمد.

کاتورا اولین جهش طبیعی زیرگونه‌های قهوه بوده که پایه‌ی بسیاری از رقم‌های امروز مانند کاتورای قرمز و کاتورای زرد را تشکیل می‌دهد.

بوربون در کنار تیپیکا از قدیمی‌ترین زیرگونه‌های قهوه‌ی گونه‌ی عربیکا به‌حساب می‌آید که درختچه‌های بلندی دارد، کم‌بارده و در برابر آفت‌ها آسیب‌پذیراست.

در دنیای تجارت قهوه، چگالی قهوه سبز از آن دسته پارامترهایی‌ست که برای بسیاری از حلقه‌های زنجیره‌ی تامین قهوه، مهم و تعیین‌کننده است.