در این یادداشت به عیب‌های قهوه سبز می‌پردازیم که در فاز ایستگاه خشک‌سازی به‌وجود می‌آیند: هم در فرآوری طبیعی و هم در فرآوری خیس قهوه سبز.

در این یادداشت از سری عیب‌های قهوه سبز، می‌خواهیم درباره عیب‌هایی حرف بزنیم که در فنجان به‌صورت میوه‌ی گندیده، سرکه یا حتا ماهی فاسد بروز می‌یابند.

«کویکر، تقریبا همیشه جدی‌ترین دلیل رد بار ِ قهوه است … تاثیر این عیب بر کیفیت قهوه سبز، غیرقابل‌تصور است.» خبر خوش آن است که کویکر قابل تشخیص و جلوگیری‌ست. 

عیب‌های مرتبط با گیاه آسیب‌هایی‌ هستند که قهوه سبز در مزرعه بدان‌ها دچار می‌شود: یعنی در حین رشد گیاه و پیش از فرآوری گیلاس قهوه.

در فرآوری عسلی، خبری از حوضچه‌ی تخمیر و دستگاه‌های موسیلاژگیر نیست. بلکه دانه‌ی قهوه در حالی‌که همچنان موسیلاژ به آن چسبیده، خشک می‌شود.

ایده‌ی اساسی فرآوری طبیعی آن است که گیلاس قهوه به‌همراه میوه و سایر لایه‌ها خشک شده و بعد پوسته‌ی خشک از دانه‌ی قهوه جدا شود.

در نخستین شماره از مجموعه‌ی مقالات «فرآوری قهوه» در یادداشتی به قلم آرمین جهان‌پناه درباره فرآوری خیس یا شسته قهوه می‌خوانیم.

شاید برای شما نیز نوشته‌های روی گونی‌های قهوه‌ سبز در نگاه اول نامفهوم به‌نظر برسد. در این مقاله نگاهی انداخته‌ایم به انواع روش‌های رتبه‌بندی قهوه سبز.

در این یادداشت از مجموعه‌ی «درس‌نامه قهوه سبز» سراغ گونه‌ی لیبریکا رفته‌ایم که فقط نزدیک به ۲٪ از قهوه‌ی مصرفی دنیا را تامین می‌کند.