قهوه اولین بار در سال ۱۷۳۰ توسط مبلغی مسیحی به نام خوزه گومیلا به ونزوئلا برده شد؛ کشوری با مزارع بزرگ تنباکو و نی‌شکر که از نیروی کار برده‌ها سود می‌جست. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد از سال ۱۷۹۳ کشت گسترده قهوه در ونزوئلا انجام می‌شده است.
مناطق کشت: ماراچیابو (maraciabo) تاچیرا (táchira) مریدا (mérida) کاریپ (caripe)
آیکافی – از سده ۱۸۰۰ میلادی قهوه نقش بسیار مهمی در اقتصاد و صنعت ونزوئلا داشته است. در خلال جنگ داخلی این کشور (سال ۱۸۱۱ تا ۱۸۲۵) تولید کاکائو به شدت افت کرد؛ اما کشت قهوه به رشد خود ادامه داد. اولین جهش چشمگیر صنعت قهوه ونزوئلا بین سال های ۱۸۳۰ تا ۱۸۵۵ میلادی اتفاق افتاد؛ زمانی که ونزوئلا حدود یک سوم قهوه مصرفی جهان را تولید می‌کرد. رشد صنعت قهوه در آن سال‌ها روند صعودی خود را طی کرد تا جایی که در سال ۱۹۱۹ میلادی به رکورد ۳۷/۱ میلیون کیسه (حدودا ۶۰ کیلو) در سال رسید. در آن زمان صادرات قهوه و کاکائو ۷۵٪ ارزش کل صادرات این کشور را تشکیل می‌داد. کشور ایالات متحده آمریکا مقصد بخش بزرگ صادرات قهوه ونزوئلا بود. کشت قهوه در ونزوئلا در گذشته صنعتى پرسود و پشتوانه مهم اقتصادی کشور به‌حساب می‌آمد اما در دهه ۲۰ میلادى زمانى که استخراج نفت، ونزوئلا را به کشورى ثروتمند در آمریکاى جنوبى بدل کرد٬ تولید قهوه این کشور به مرور به حاشیه رانده شد؛ تا آن‌جا که کشورى که زمانى هم‌پاى کلمبیا قهوه کشت و صادر مى‌کرد هم‌اکنون تنها سهمى کمتر از یک درصد را در بازارهاى جهانى به خود اختصاص داده است. درحالی‌که همان یک درصد هم به ندرت صادر شده و عمدتا به مصرف داخلى مى‌رسد.
صنعت قهوه ونزوئلا تا اواخر دهه ۳۰ میلادی که بازار جهانی قهوه افت شدید قیمت را تجربه کرد، کماکان به عنوان یک پشتوانه اقتصادی برای این کشور حضور خود را در صحنه اقتصادی حفظ کرد. اما افت قیمت قهوه در بازار جهانی و سیاست‌های خصوصی‌سازی دولت ونزوئلا که کشاورزان را از کشت قهوه در زمین‌های ملی منع می‌کرد٬ سبب شد صنعت قهوه این کشور به‌طور کلی به حاشیه رانده شود. در سال ۲۰۰۳ با روی کار آمدن دولت هوگو چاوز صنعت قهوه ونزوئلا باز هم کم‌رنگ‌تر شد. سیاست‌های سخت‌گیرانه دولت جدید مصرف قهوه کشور را به واردات قهوه (عمدتا از نیکاراگوئه و برزیل) متکی می‌کرد. از طرفی قیمت ثابتی که دولت جدید برای خرید دانه قهوه از کشاورزان تعیین کرد٬ حتا پایین‌تر از قیمت تمام‌شده برای کشاورزان بود. ادامه این روند باعث شد صادرات قهوه ونزوئلا از ۴۷۹ هزار کیسه در سال ۱۹۹۳ به ۱۹ هزار کیسه در سال ۲۰۰۹ سقوط کند. هم‌اکنون اما هیچ‌کس نمی‌تواند پیش‌بینی کند با مرگ هوگو چاوز و تغییر دولت٬ اوضاع صنعت قهوه ونزوئلا چگونه تغییر خواهد کرد. گرچه در دهه‌هاى اخیر قهوه اسپشالتى ونزوئلا با تلاش متخصصین امر و شرکت‌های قهوه اسپشالتی جانى تازه گرفته و کم‌کم راه خود را به بازار قهوه اسپشالتى آمریکاى شمالى باز مى‌کند.
در سال ۲۰۰۳ و با روی کار آمدن دولت چاوز صنعت قهوه ونزوئلا کم‌فروغ‌تر از قبل شد.
از آن‌جا که قهوه ونزوئلا به‌ندرت صادر می‌شود، سخت می‌شود این قهوه را در کافه‌ها و فروشگاه‌های قهوه اسپشالتی پیدا کرد. قهوه ونزوئلا عموما به نام منطقه و یا بندری که از آن صادر می‌شود نام‌گذاری می‌شود و نه بر اساس ناحیه و منطقه کشت. عمده کشت قهوه ونزوئلا از گونه عربیکا و زیرگونه‌های کلاسیک و قدیمی مانند بوروبون است. مرغوب‌ترین قهوه ونزوئلا در غربی‌ترین منطقه این کشور و در نزدیکی مرز کلمبیا می‌روید. قهوه این منطقه گاهی اوقات قهوه ماراچیابو (Maraciabos) نامیده می‌شود: نام بندری که قهوه این منطقه از آن‌جا صادر می‌شود. البته قهوه ماراچیابو ممکن است گاهی قهوه منطقه کوکوتا (Cucuta) کلمبیا نیز باشد که به دلیل نزدیکی به بندر ماراچیابو از این بندر صادر می‌شود. شناخته‌شده‌ترین قهوه‌های ماراچیابو علاوه بر کوکوتا، مریدا (Merida)، تروخیلو (Trujillo)، و تاچیرا (Tachira) هستند.
قهوه منطقه مریدا معمولا بادی‌ایی متوسط رو به بالا، همراه با طعمی غنی و سرشار و شیرینی دلچسب دارد. قهوه‌های منطقه کوکوتا و تاچیرا از لحاظ طعمی بسیار شبیه به قهوه‌های کلمبیا هستند: اسیدیته‌ای بالا، بادی‌ایی متوسط و سرشار از طعم‌های میوه‌ای.
قهوه‌های کشت‌شده در رشته کوه‌های ساحلی شرق ونزوئلا عموما قهوه کاراکاس نامیده می‌شوند که اسم پایتخت این کشور است. این قهوه‌ها عموما از بندر لاگوآریا (La Guaria) در کاراکاس پایتخت این کشور صادر می‌شوند.
قهوه منطقه کاریپه در کوه‌هایی در جوار منطقه کارائیب کشت می‌شود و به طور معمول شاخصه‌های طعمی نرم و ملایم قهوه‌های منطقه کارائیب را داراست. بدون در نظر گرفتن نام‌های تجاری قهوه‌های ونزوئلا، مرغوب‌ترین قهوه این کشور آمریکای جنوبی لاوادا فینو (Lavada Fino) خوانده می‌شود.
این یادداشت در سری مطالب در امتداد کمربند قهوه‌ای منتشر شده است. از همین سری بخوانید:
جامائیکا تولید‌کننده‌ی یکی از مرغوب‌ترین قهوه‌های دنیاست: قهوه بلو مانتین که در ارتفاعاتی به همین نام در شرق جامائیکا می‌روید.
همه‌ی شرایط ایده‌آل کشت گونه عربیکا در این جزیره‌ی استوایی که در شرق هائیتی و غرب پورتو ریکو قرار گرفته مهیاست.
هائیتی از جمله کشورهایی‌ست که صنعت قهوه آن مرهمی شده بر زخم‌های جنگ‌های داخلی و بلایای طبیعی و فقر و فلاکت ناشی از آن.
منابع
Coffee production in Venezuela – Wikipedia
Coffee a Guide to Buying Brewing and Enjoying – Kenneth Davids
The Coffee Lovers Handbook – Matt Robinson
هنوز کسی کامنتی ننوشته است.