مستر بکس – از برای هر فنجان کوچک، قاشقی دو مرباخوری ساییده قهوه‌ای تفتْ کم را بسته به حال‌تان با شکر، خشک در قهوه‌جوشی تنگ و دراز در هم آمیخته با قاشقکی از پشت وجه با در و دیوار درهم اندرش کنید و تا عیان شدن خیسی روغن قهوه بر دیوارگان، قاشق بر نکشید.
آبی نچندان سرد به تناسب فنجان یا فنجان‌ها فراهم کرده بر آن‌ها بیافزایید؛ به‌سستی چند دمی درهم زنید، آتشی در اجاق بی‌افروزید به آن میزان کم که تنها خُرد شعله‌ای بیرون زند از آن، افسار زمان را در دست گرفته و دقیقه‌ای هشت تامل کنید تا که همی بزنید و کف سیاه را یک‌دست و قهوه‌گون کنید، اندکی درنگ کرده تا به دقیقه دوازده که اگر کفی بود، چندی بیرون زند و عیان گردد. سپس در کف گیرید کف را با قاشقکی خرد و تقسیمش کنید به مساوات به فنجان‌ها، ببویدش به مهربانی و نوش.
درودبرشما
از مطالب ارزشمند وب وزینتان بهرهمندشدم.با آرزوی سلامتی،خوش مانید.
آل ببره تون با این نثر عهد تیرکمون شاهتون
سلام. سالهاست که در غربت وبی کسی قهوه می خوریم وهیچ کس نبود که فنجان به فنجانمان بده وبتوانیم با هم از لذت قهوه خوردن حرف بزنیم . آقا دمتون گرم به خاطر این سایت که خیلی جایش سبز بود توی فضای مجازی.