«تمدن بر این‌سو و آن‌سوی رودخانه شکل گرفته است.»
این را “ویل دورانت” گفته. بی‌راه هم نگفته. زندگی انسان به آب و آبراه‌ها وابسته است اما آیا می‌توان گفت که تولد و توسعه تمدن بشری به خاطر غم آب و نان بوده است؟
خیر
بگذارید حرف آخر را اول بزنیم!
“تمدن بر این‌سو و آن‌سوی گفت‌وگو شکل گرفته است.”
آرامش خودتان را از دست ندهید. این‌جا بحث سیاسی نداریم. این‌جا یک گفت‌وگوی انسانی در جریان است. پر واضح است که منظور از گفتگو یا دیالوگ فقط حرف زدن نیست. حرف زدن، مخصوصا حرف بی‌راه زدن در اغلب مواقع منجر به توسعه که نمی‌شود، هیچ؛ بلکه خودش عامل قفل شدن ذهن‌ها و تیرگی روابط نیز می‌گردد. منظور از گفت‌وگو، ارتباط صحیح و سازنده است؛ حتا غیر کلامی!
وضعیتی را در نظر بگیرید که دو نفر آدم روبه‌روی هم نشسته‌اند و به یکدیگر نگاه می‌کنند. برای این‌که ریسک ارتباط گرفتن شخصیت‌هایمان را کاهش دهیم٬ به هرکدام‌شان اندکی حس خوب می‌بخشیم. می‌توانید این حس را با چشمان آرام و کمی کشیدگی در گوشه‌ی لب‌ها در نظر بگیرید. به‌نظر شما محصول صرف چند دقیقه‌ای از عمر به این ترتیب چه خواهد بود؟ مطمئن باشید در چنین شرایطی شاهد خلق جرقه‌های اولیه‌ی تمدن، یعنی ارتباط سالم و انسانی خواهید بود. توجه کنید که شرط کلیدی در خلق چنین وضعیتی “حال خوب” بود. ذهنی آرام، به دور از تشویش و خستگی روزمره، همراه با کمی عامل لذت و چند مثقالی هم تجربه‌ی ناب دگر‌اندیشی٬ حتا شده به شکل طعمی متفاوت روی زبان!
آیا این وضعیت منتهی به خلق لحظاتی زیبا و انسانی نمی‌شود؟ آیا از پس این گفت‌وگوی مبتنی بر احساس خوب، زندگی در لحظه شکل نمی‌گیرد! آیا ایستادن بر روی شانه‌های زندگی، یا هر جور که شما بخواهید؛ اصلا خوابیدن بر فرش نرم ِ بودن، چیزی به‌غیر از تمدن به بار می‌آورد! تمدنی که ما با وجود هزاران سال تجربه هنوز بسیار از آن تهی هستیم. آن‌قدر خالی که به کوچک‌ترین بهانه حاضریم گلوی همدیگر را بجویم!
این ارتباط، این گفت‌وگو، این تفاهم، همه‌ی آن چیزی است که آیکافی و آیکافیون به‌دنبال آنند. پس فرصت را از دست ندهید. با دوستان‌تان تماس بگیرید. باشان قرار بگذارید. بنشینید سر یک میز و گفت‌وگو کردن با حال خوب را شروع کنید.
راستی نوشیدن قهوه یادتان نرود.
آخر از خدا که پنهان نیست، از شما چه پنهان؛ امروز روز جهانی قهوه است.
بر و بچه‌های آیکافی
۲۹ سپتامبر ۲۰۱۲
Besyar delpazir bood…