چالش پایداری قهوه در کنفرانس اقلیمی

در روز دوم برگزاری کنفرانس اقلیمی سازمان ملل متحد که این روزها در پاریس برگزار می‌شود، بحث تاثیر تغییرات آب و هوایی بر کشت و صنعت قهوه هم مطرح شده است. اما قهوه چه‌طور علاوه بر رفع خستگی سران جهان در کنفرانسی دو هفته‌ای، خود تبدیل به موضوع بحث می‌شود؟

آیکافی – چندی پیش در مطلبی که درباره‌ی بحران قهوه منتشر کردیم، نویسنده‌ روی تاثیر نگران‌کننده‌ی گرمایش زمین بر مزارع و صنعت قهوه دست گذاشته شده بود: «کشاورزان آمریکای جنوبی، آسیا، مکزیک و آفریقا شاهد از بین رفتن گیاهان‌شان در اثر خشک‌سالی، بارش‌های شدید و حمله‌ی آفات به محصولاتشان هستند که همه‌ی این عوامل نتیجه گرم شدن کره‌ی زمین است. نتایج این اتفاقات می‌تواند به زودی خودش را در کافه پاتوق‌ محلی‌تان نشان دهد. امروز دنیا از مصرف ۲ میلیارد فنجان قهوه در روزِ سرمست است. چطور می‌توانیم تضمین کنیم که قهوه همچنان به فنجان‌هایمان می‌رسد، وقتی که آب و هوای نامساعد محصولات را از بین می‌برد؟ و اگر این معضل کشاورزان برطرف نشود آیا ما به زودی به سقف منابع قهوه‌ می‌رسیم؟»

منظور از این درخواست چندان واضح نیست اما این گروه می‌گوید که برنامه‌هایی برای رسمی کردن شراکت با چندین شرکت دولتی و موسسه‌ی خصوصی در بخش قهوه و تجارت دارد که آن‌ها را به عضوی از جریان «چالش پایداری قهوه (The Sustainable Coffee Challenge)» تبدیل می‌کند. چالش قهوه‌ی پایدار در جهت تقویت تقاضا برای خرید قهوه‌ی تولید شده به روش‌های پایدار و ایجاد فرصت پیشرفت در این بخش تلاش می‌کند. هدف این چالش سوق دادن تولید قهوه به سمت پایداری، با هدایت تولیدکنندگان اسپشالتی کافی و قهوه‌ی معمولی است. این کار باعث همکاری صنعت، حفاظت از محیط زیست و توسعه‌ی کشاورزی می‌شود تا یک چهارچوب مشترک برای پایداری در بخش قهوه تدوین کنند. مجموعه‌ای از شرکت‌های بزرگ روست قهوه، آژانس‌های صادرکننده‌ی گواهینامه، موسسه‌های غیرانتفاعی متمرکز بر تجارت و موسسه‌های تجاری حمایت خودشان از این جریان را اعلام کرده و به آن متعهد شده‌اند.

به نظر می‌آید هدف اصلی این طرح ابتکاری ثبت یک توافق بر سر تعریفِ «قهوه‌ی پایدار (sustainable coffee)» است. چیزی که به متعهدان این بخش کمک می‌کند تا به سمت هدفی مشترک قدم بردارند. پیتر سِلیمان (Peter Seligmann) رئیس و مدیر عامل موسسه‌ی غیرانتفاعی بین‌المللی حفظ منابع طبیعی ایالات متحده می‌گوید: «ما به یک تعریف مشترک از پایداری در بخش قهوه نیاز داریم. این امر نیازمند تعهد روسترها به حمایت از تقاضای رو به رشدِ پایداری است. همچنین ما باید بدانیم ‌که در مسیر رسیدن به پایداری در بخش قهوه کجای راه هستیم و چقدر راه پیش‌رو داریم».

این گروه می‌گوید که نیمی از قهوه‌ی جهان با استانداردهای پایداری تولید می‌شوند، اما فقط ۱۲٪ به عنوان «قهوه‌ی پایدار» در بازار فروخته می‌شود. با وجود این باز هم تعریف واضحی هنوز از قهوه‌ی پایدار وجود ندارد. این موسسه در بیانیه‌اش بارها به نتایج احتمالی تغییر آب و هوا در دراز مدت بر سلامتی بخش قهوه اشاره کرده و می‌گوید: «چالش زمانی فرا می‌رسد که تقریبا هر منطقه‌ی اصلیِ کشت قهوه در جهان تاثیر تغییر آب و هوا را احساس کند». با این‌که از برنامه‌ی عملی ابتکاری آن‌ها تا برگزاری کنفرانس جهانی قهوه در ماه مارس آینده در آدیس‌آبابا در اتیوپی پرده‌برداری نخواهد شد، چشم‌انداز فعالیت‌های این گروه بسیار گسترده است. با اجرایی شدن برنامه‌ی آن‌ها، این چالش باعث توسعه‌ی اقتصادی در صنعت و سود ۲۵ میلیون تولیدکننده‌ی قهوه می‌شود که اکثر آن‌ها کشاورزان خُرد هستند. این برنامه فواید زیست‌محیطی هم دارد، از جمله حفظ جنگل‌های مهمی که با گرفتن مونوکسیدکربنِ جو و حفظ منابع آب شیرین به مبارزه با تغییر آب و هوا کمک می‌کنند.