آیکافی – از کوالالامپور سوار اتوبوس‌های ملاکا که شوید، کمتر از دو ساعت بعد در ترمینال مرکزی این شهر در جنوب پایتخت خواهید بود. شهر ساحلی کوچکی که در قرن ۱۵ تجاری‌ترین و مهم‌ترین بندر جنوب شرق آسیا به‌شمار می‌رفته و درست به همین خاطر سال‌ها مورد عنایت هلندی‌ها و پرتغالی‌ها بوده؛ عنایاتی که آثارش در معماری شهری، بناهای تاریخی، بافت فرهنگی و حتا بر و روی اهالی ملاکا به‌خوبی هویداست. از همان ترمینال می‌توانید تاکسی بگیرید و با ۱۰ – ۱۵ رینگیت به جانکر واک (Jonker Walk) برسید، راسته‌ای که یک روز کامل را می‌شود در کافه‌ها و مغازه‌ها و گالری‌های آن وقت گذراند و هر از چند گاهی در یکی از بی‌شمار غذاخوری‌هایش نشست و خستگی‌ای در کرد و چیزی نوشید. اما اگر از فروشنده‌ها و محلی‌های آن‌جا سراغ قهوه خوب بگیرید، احتمالا نامی در بین گفته‌های‌شان تکرار خواهد شد: مادز کافه. هرچند که ما پیش از سفر در بین‌هانتر رد این کافه‌ی دوست‌داشتنی را زده بودیم.
یک جوان خوش‌ذوق ملاکایی برداشته یک ون ووکس واگن را با جابه‌جایی صندلی‌ها و نصب دستگاه اسپرسوساز و تغییراتی در کابین، به شکل کافی‌شاپی سیار و کاملا کاربردی درآورده است. صندوق را هم حتا در خود کابین جا داده. این کافی‌شاپ سیار علاوه بر این‌که چرخ کافه را می‌چرخاند، گاه‌گاه راه می‌افتد این شهر و آن شهر و در فستیوال‌ها و جشن‌ها وعده‌ی کافئینی آدم‌ها را تامین می‌کند.
نیز ببینید ~ ۸ کافه سیار که طراحی‌شان شما را شگفت‌زده می‌کند
دستگاه اسپرسوساز مادز کافه صندوق‌عقب یک ون نارنجی دوست‌داشتنی جا خوش کرده. تمامی ادوات و فنجان‌ها و لیوان‌ها و آسیاب‌ها و همزن‌ها که در ون قرار گیرند، جا برای نشستن فقط راننده و کمک‌راننده روی دو صندلی جلو وجود دارد.
موتورسیکلت‌های مینیاتوری کافه‌چی
این روزها خیلی از کافه‌ها و کافی‌شاپ‌ها به استفاده از روش‌های دستی تهیه‌ی قهوه مثل قهوه سیفونی و قهوه چکه‌ای-فیلتری روی آورده‌اند. (مطمئن نیستم بهترین برگردان برای عبارت drip coffee همین “چکه‌ای-فیلتری” است یا خیر.) مکانیزم کار بسیار سهل و ممتنع است. فیلتر کاغذی را درون یک نگه‌دارنده‌ی مخروطی‌شکل که در انتهای آن چند سوراخ دارد قرار می‌دهند. این نگه‌دارنده را می‌شود مستقیما روی فنجان گذاشت یا روی ظرفی شیشه‌ای با حجمی بیشتر. اول فیلتر را با آب داغ خیس می‌کنند، بعد قهوه‌ی نسبتادرشت‌آسیاب‌شده درون آن می‌ریزند و سپس با استفاده از قوری‌هایی با لولهی باریک و بلند، آب روی قهوه می‌گیرند.
قهوه‌ای که به این شیوه درست می‌شود، باید تک-خاستگاه (single origin) بوده و با درجه‌ی پایین بو داده شده باشد. استفاده از این روش، ذات طعمی قهوه‌ی آن منطقه را به بهترین شکل ممکن به‌دست می‌دهد. مساله‌ی دیگر این است که جریان آب باید به آرامی و کاملا یکنواخت روی قهوه سرازیر شود. به همین خاطر است که قوری‌هایی با لولهی باریک و بلند مخصوص همین روش تهیه‌ی قهوه طراحی شده که به قهوه‌چی به‌خوبی امکان کنترل جریان آب را می‌دهد.
شرکت‌های ژاپنی یکی از پیشروان تولید چنین ادوات قهوه‌ای هستند. یکی از معروف‌ترین آن‌ها هاریو است. قوری بالا البته ساخت کمپانی ژاپنی دیگری است به نام آکیرا. توصیه می‌شود درجه حرارت آبی که برای تهیه‌ی قهوه چکه‌ای-فیلتری استفاده می‌شود، بین ۸۵ تا ۹۰ درجه سانتی‌گراد باشد. سوراخی روی در این‌جور قوری‌ها قرار دارد تا بشود به‌راحتی دماسنجی را برای سنجش دمای آب درون قوری قرار داد.
قهوه‌چی ما را به دو فنجان قهوه‌ی فیلتری که با دانه‌های تیم‌تیم (Tim Tim) درست شده بود، مهمان کرد. قهوه‌ی تیم‌تیم گونه‌‌ای پیوندی از دانه‌های قهوه عربیکا و ربوستاست که اولین بار در تیمور شرقی یافت و بعدها در همین منطقه و نیز آچه اندونزی کشت داده شد. (ویکی‌پدیا) این قهوه همه‌ی خوبی‌های عربیکا و ربوستا را یک‌جا با خود دارد.
کافه‌چی دانه‌های قهوه‌اش را خودش در اتاقکی در انتهای کافه و با این ماشین ساخت ترکیه بو می‌دهد.
قهوه موج سومی چکه‌ای-فیلتریِ تیم تیم به‌جای خود، اسپرسوی کافه‌چی را به‌هر حال نباید از دست داد.
هرچند در کافه‌های موج سوم، قهوه‌‌هایی که به شیوه‌‌های دستی (craft) تهیه می‌شوند، اهمیتی حتا بیش از نوشیدنی‌های قهوه‌ای مبتنی بر اسپرسو دارند، اما با این‌حال لاته آرت – که همانا عبارت است از هنر نقش و نگار دادن با شیر روی لاته – از بارزه‌های مهم این موج جدید دنیای قهوه محسوب می‌شود.
قهوه‌چی عاشق قهوه است و موسیقی و دوچرخه. دو سه ساعتی در مادز کافه نشسته باشید، نشانه‌های این علاقه را خیلی راحت متوجه خواهید شد. در اتاقک بو دادن قهوه یک فقره گیتار الکتریک آویزان کرده به دیوار و در سالن اصلی یکی از دیوارها را اختصاص داده به صفحه‌های موسیقی. نورا جونز، التون جان، بیتلز، رولینگ استونز، دیپ پرپل، آبا، ایگلز و دیگر اسم‌هایی آشنا برای ما ایرانی‌ها.
ملاکا شهر دوست‌داشتنی‌ای‌ست. تمام یک روز را می‌شود گذاشت برای پرسه در همین کوچه‌پس‌کوچه‌های جانکر واک که بقل به بقل مهمان‌پذیر‌های B&B می‌بینید و کوله‌گرد‌هایی با کوله‌هایی اندازه‌ی خودشان که خسته و گرسنه ولو شده‌اند روی مبل‌های ارزان‌قیمت این مهمان‌پذیرها. شهر، بناهای تاریخی و موزه‌های متعدد و یک رودخانه‌ی زیبا هم دارد که ارزش دارد چند ساعتی را صرف آن‌ها کرد. گذرتان به آن حوالی خورد این دو سه اسم را هم به‌خاطر داشته باشید: وویاژ کافه و بوبان هاوس
اندرو بنه‌زت سردبیر آیکافی انگلیسی درباره یکی دیگر از کافه‌گالری‌های ملاکا به‌نام Calanthe Art Cafe نیز پستی نگاشته است.
عکس‌ها: صفا هراتیان
