صنعت قهوه جمهوری دومینیکن صنعتی است شکوفا و پویا. همه‌ی شرایط ایده‌آل کشت گونه عربیکا در این جزیره‌ی استوایی که در شرق هائیتی و غرب پورتو ریکو قرار گرفته مهیاست.
مناطق کشت: سیبائو (Cibao)، بانی (Bani) ، اوکوآ (Ocoa)، باراهونا (Barahona)، آزوآ (Azua) و هونکالیتو (Juncalito)
آیکافی – صنعت قهوه جمهوری دومینیکن صنعتی است شکوفا و پویا. همه‌ی شرایط ایده‌آل کشت گونه عربیکا در این جزیره ی استوایی که در شرق هائیتی و غرب پورتو ریکو قرار گرفته مهیاست. ارتفاع مناسب (۸۰۰ تا ۱۲۰۰ بالاتر از سطح دریا)، خاک حاصلخیز، بارش‌های مستمر در طول سال، بادهای ملایم اقیانوسی و تابش کافی آفتاب. این شرایط ایده‌آل را با فرهنگ قهوه‌ی غنی این کشور و نیروی کار با تجربه ترکیب کنید، نتیجه تولید قهوهای خواهد بود با کیفیت بالا و مرغوب. قهوه‌ی جمهوری دومینیکن اغلب به اسم قدیمی این کشور و اسم پایتخت آن، قهوه‌ی سانتو دومینگو نامیده می‌شود؛ شاید به این خاطر که نام سانتو دومینگو بر روی بسته‌بندی قهوه برای مشتری جذاب‌تر و رومانتیک‌تر است تا جمهوری دومینیکن! قهوه در این کشور در هر دو سوی کوهپایه‌های رشته کوه مرکزی که از غرب تا مرکز کشیده شده می‌روید.
تمام قهوهای که در این کشور کشت می‌شود از گونه عربیکاست. ۹۰٪ قهوه کشت‌شده از زیرگونه‌ی ستایش‌شده‌ی تیپیکا (Typica) است و باقی زیرگونه‌های: کاتورا (Caturra)، بوربون (Bourbon)، کاتوآی (Catuai) و نووو موندو (Neuvo Mondo). بخش عمده قهوه این کشور به صورت سایه رو، زیر سایه درختان نخل بومی این کشور و همین‌طور سایه درختان گوآوا می‌روید. اغلب مزارع کوچک هستند و پیدا کردن مزرعه‌ای با مساحت بالاتر از هشت هکتار تقریبا کار دشواری‌ست. بسته به ارتفاع کشت، فصل برداشت از اکتبر یا نوامبر شروع می‌شود و تا ژانویه ادامه دارد. تقریبا تمامی قهوه این کشور به صورت دستی برداشت می‌شود. روش فرآوری هم غالبا روش مرطوب (Wet) است.
قهوه‌ی دومینیکن در کنار قهوه‌ی کشورهایی همچون جامائیکا، پورتو ریکو و هائیتی قهوه کارائیب خوانده می‌شوند. درست است که قهوه جامائیکا و پورتو ریکو شهرت و کیفیت بیشتری دارند، اما این کیفیت را بیشتر مدیون روش‌های فرآوری بهتر هستند تا کیفیت دانه‌ی قهوه کشت‌شده. با این حال اکثر متخصصان قبول دارند که قهوه سانتو دومینگو اگر به خوبی فرآوری شود قهوه‌ای‌ست غنی، با اسیدیته‌ای متوسط رو به بالا و حاوی بهترین طعم‌ها و شاخصه‌های قهوه کارائیب. قهوه مناطق مرتفع‌تر این کشور قهوه‌هایی هستند غنی‌تر با اسیدیته بالاتر در حالی که قهوه‌های مناطق پست‌تر، نرم‌تراند و اسیدیته‌ای ملایم دارند.
شرکتی که به نوعی امتیاز خرید انحصاری در این کشور را در دست دارد، قهوه را به قیمت پایینی از کشاورزان می‌خرد و این سبب شده کشاورزان تمایلی برای پرداخت هزینه‌های بالاتر برای روش‌های فرآوری بهتر را نداشته باشند. همین مساله باعث شده قهوه این کشور سهم بسیار کوچکی از بازار داشته باشد. طوفان‌های گاه‌و‌بی‌گاه نیز از دیگر عوامل عدم رشد مناسب صنعت قهوه این کشور است. در دهه‌های اخیر کشاورزان توجه بیشتری به نیازهای بازار داشته‌اند و مزارع زیادی جهت فراهم کردن ملزومات کشت ارگانیک و کشت قهوه اسپشالتی و دریافت مجوزهای آن اقدام کرده‌اند. در این مزرعه‌ها تقریبا تمامی روش‌های کاشت، داشت، برداشت و فرآوری، محصول روش‌های دوست‌دار طبیعت است. این مزرعه‌ها به‌خوبی ثابت کرده‌اند که قهوه این کشور توانایی رقابت با قهوه‌های مطرح منطقه را دارد.
چهار منطقه و نام تجاری شناخته‌شده قهوه جمهوری دومینیکن عبارتند از سیبائو، بانی، اوکوآ و باراهونا. سه نام آخر شهرت بسیار خوبی در بازارهای قهوه اسپشالتی دارند. قهوه‌ی بانی قهوه‌ای‌ست نرم و دلپذیر شبیه قهوه هائیتی. قهوه باراهونا اسیدیتی بالا و بادی قوی‌تری دارد و خواص طعمی آن شبیه قهوهای خوب جامائیکا و پورتو ریکو است.
[hr]این یادداشت در سری مطالب در امتداد کمربند قهوهای منتشر شده است. از همین سری بخوانید:
[hr] [threecol_one]قهوه جامائیکا
جامائیکا تولیدکنندهی یکی از مرغوب‌ترین قهوه‌های دنیاست: قهوه بلو مانتین که در ارتفاعاتی به همین نام در شرق جامائیکا می‌روید و متعادل است و فاقد تلخی.
[/threecol_one] [threecol_one]قهوه مکزیک
مکزیک هشتمین کشور تولیدکنندهی قهوه در دنیا به حساب می‌آید. این کشور با تولید ۲۵۲هزار تن قهوه امروزه اصلی‌ترین صادرکننده‌ی قهوه به بازار آمریکا است.
قهوه اصلی‌ترین محصول صادراتی گواتمالا است. در حال حاضر امرار معاش بیش از یک چهارم جمعیت ۱۶ میلیونی این کشور به صنعت قهوه وابسته است.
[/threecol_one_last]منابع:
Coffee a Guide to Buying Brewing and Enjoying – Kenneth Davids
The Coffee Lovers Handbook – Matt Robinson
