آیکافی در پندار
به قلم مریم مهتدی
**
مهم نیست شما از آن آدم‌هایی باشید که کافئین روزتان را از همین قهوه‌های فوری سه‌تا یکی تامین می‌کنید، یا از آن‌هایی باشید که با حساسیت برای خودشان قهوه‌ساز دارند و اعتیادشان به کافئین را حفظ می‌کنند.
مهم این است که شما به معجزه‌ی کافئین اعتقاد داشته باشید. یا فکر کنید راست می‌گویند که «قهوه آدم‌ها را به‌هم نزدیک می‌کند».دنیای قهوه، دنیای بزرگی ست. آن‌قدر بزرگ که گاهی از شنیدن برخی چیزها درباره‌ی آن ممکن است مغزتان سوت بکشد. قهوه‌ها توی دنیا آن‌قدر متنوع و جالب و متفاوت هستند که در اولین خروج‌تان از ایران و اولین توقف‌تان در یک قهوه‌فروشی ممکن است با اسم‌هایی روبه‌رو بشوید که در عمرتان نشنیده‌اید. یا حتا برعکس! بروید شعبه‌ی استارباکس و قهوه‌ای را طلب کنید که قهوه‌چی آن‌جا برای اولین‌بار اسمش را از شما می‌شنود.
واقعا اگر همچین اتفاقی برای‌تان بیافتد، چه‌کار می‌کنید؟ هرچه دم دست‌تان رسید به جای آن‌چه خوب است یا می‌خواهید انتخاب می‌کنید و می‌زنید بیرون؟ یا دل‌تان می‌خواهد یک‌نفر آشنا به راه و چاه یک ذره‌بین بیاندازد روی منو و با حوصله همه‌چیز را توضیح بدهد؟
دنیای قهوه عین یک باتلاق می‌ماند. باتلاق قهوه‌ای خوش‌بو و خوش‌عطر و اعتیادآور. باتلاق پر از کافئین که می‌شود بدون نگران در آن شیرجه زد و با میل شخصی غرق شد. برای خیلی‌ها این باتلاق تا وقتی خوب است که کس دیگری زحمتش را کشیده باشد. گناهی هم ندارند! در دنیای به این بزرگی فکر می‌کنید راحت است هرکسی از پس باتلاق خودش بر بیاید؟ مثلا صبح‌به‌صبح بتواند قهوه‌ی مرغوب برای خودش درست بکند؟ یا بداند که برای فلان قهوه چه ظرفی را باید انتخاب کرد یا اصلا هر نوع قهوه‌ای چه قهوه‌سازی دارد؟ خیلی‌ها راه راحت را انتخاب می‌کنند. و اصلا قهوه‌چی و قهوه‌فروشی هم برای همین‌هاست.
اما بعضی‌ها هم هستند که دل‌شان می‌خواهد خودشان پای کار باشند. فکر می‌کنید کار راحتی است نشستن پای گوگل و سرچ کردن دانه دانه مراحلی که باید طی کرد و یا خواندن پراکنده‌ی نکته‌هایی که باید دانست؟ شما حوصله دارید که صفحه به صفحه و موضوع به موضوع بگردید، یا ترجیح می‌دهید یک‌نفر یک کلاسور طبقه‌بندی شده‌ی جامع بگذارد جلوی دست‌تان و بگوید خجالت نکش! از من بپرس؟
همین پریروز، روز جهانی قهوه بود. یک روز جهانی هیجان‌انگیز برای کسانی که قهوه یک‌جای روزشان را همیشه پر می‌کند. روز قبلش داشتم فکر می‌کردم تا چند وقت پیش معتقد بودم آدم قهوه‌بازی هستم و قهوه می‌شناسم.
بعد اتفاقی افتاد که دیدم نع! انگار خیلی چیزها هست که نمی‌دانم و خیلی چیزهای جذاب هست که دانستن‌شان به لذت‌های زندگی چیزهایی را اضافه می‌کند. بعد رفتم سروقت آیکافی. یعنی همان‌جا که می‌تواند رفیق آدم باشد وقت خواندن منوی عجیب قهوه‌فروشی و با حوصله دانه به دانه اسم‌ها را توضیح بدهد و بگوید هرکدام از قهوه‌ها چه دارند و چه‌طور ساخته می‌شوند و مزه‌ی تقریبی‌شان چیست.
یعنی همان سایتی که می‌نشیند با حوصله عکس می‌چیند جلوی چشمم و بعد برایم تعریف می‌کند که قهوه اولش سبز است، بعد می‌شود قهوه‌ای. حتا اگر بخواهم می‌شود همان کلاسور طبقه‌بندی شده‌ی جامعی که سعی کرده همه‌ی اطلاعات مفید و کاربردی و حتا جذاب و سرگرم‌کننده‌ی مربوط به قهوه را توی خودش جمع کند. از طرز تهیه‌ی قهوه‌های مختلف گرفته، تا دستور تصویری درست کردن‌شان و استفاده از وسایل قهوه‌ساز. از تاریخچه‌ی خیلی از قهوه‌ها گرفته تا اطلاعات هیجان‌انگیز درباره‌ی آداب قهوه خوردن در کشورهای مختلف.
روز جهانی قهوه، روزی بود که آیکافی به این مجموعه‌ی دوست‌داشتنی، فاروم را هم اضافه کرد. حالا حتا اگر سوالی هم درباره‌ی قهوه دارید، گردانندگان آیکافی نشسته‌اند پشت فاروم و به سوال‌تان جواب می‌دهند. یک فنجان قهوه‌ی داغ بگذارید کنار دست‌تان و تا کمی خنک بشود، سر بکشید به آیکافی. قول می‌دهم وقت نوشیدن همان فنجان، طعم قهوه را جور دیگر احساس می‌کنید.
