هدف از رفتن به کافی‌شاپ چیست؟
نوشیدن یکی دو فنجان قهوه؟ خلوت کردن در یک مکان رضایت‌بخش؟ دور هم جمع شدن با دوستان؟ بودن در فضای تفکر؟ یا شاید هم همه‌ی این‌ها … (بله می‌دانم خلوت کردن با دور هم بودن جور در نمی‌آید.)
ولی هرچه که باشد این حق شماست که چنین چیز‌هایی را در حد مطلوبی خواستار باشید. یادتان که هست: «نوشیدن یک فنجان قهوه‌ی خوب حق هر انسانی است.» سخت‌پسندانی که به‌دنبال یک «شات اسپرسوی خدا» کافی‌شاپ‌های رنگارنگ و قشنگ را یکی پس از دیگری گز می‌کنند خوب می‌دانند از چه چیزی حرف می‌زنم. از پسر جوان کافه‌چی می‌پرسم: «قهوه ترک‌تان را مثل قدیم روی گاز دم می‌کنید یا با بخار اسپرسوساز؟» می‌گوید: «هر‌طور که شما دوست داشته باشید.» از آن‌جا که دوستان به زور مرا به این محل تجمع افکار منور و منورالفکر‌ها کشانده‌اند، با تاکید می‌گویم: «اگر روی گاز دم می‌کنید یک فنجان می‌خورم.»
نمی‌دانم یادتان هست یک زمان‌هایی خوراک مخ دانشجو جماعت قهوه ترک بود! تا آرنج دست‌مان را می‌کردیم توی جیب‌مان و اگر دویست سیصد تومان بی‌کار پیدا می‌کردیم راه‌مان کج می‌شد به سمت یک کافی‌شاپ. خوب این قضیه چند نکته داشت. یکی این‌که همان‌طور که می‌دانید قهوه ترک یکی از پر‌کافئین‌ترین قهوه‌هاست. برای مخ پر انتگرال ما هم هیچ چیز بهتر از کافئین جواب نمی‌داد. دیگر این‌که هیچ چیز دیگری را نمی‌شد با این قیمت راهی دل پر غصه کرد. بحث طعم و این چیز‌ها هم که سلیقه‌ای است. اما الان قهوه ترک هم به جرگه‌ی اقلام وی‌آی‌پی پیوسته؛ گو این‌که الان نان و پنیر هم همین وضعیت را دارد.
خلاصه دلم برای شما بگوید که … شما که انتظار ندارید آن کافه‌چی خوش‌تیپ و با کلاس من را نا امید کرده باشد؟ خیر، این کار را نکرد و همان‌طور که با دوستانم شرط بسته بودم مثل اکثر کافی‌شاپ‌های امروزی برای من یک فنجان فوم کف‌کرده‌ی قهوه‌ای رنگ آورد که وقتی می‌خوردم می‌توانستم پودر قهوه‌ی گیر افتاده وسط حباب‌های کف را زیر دندان بجوم. البته می‌توانستم این کار را هم نکنم و فنجان قهوه‌ی کفک‌نمایم را به کافه‌چی شخیص قصه‌مان برگردانم و چهار تا لیچار بارش کنم. مثل آن کار‌هایی که قدیم‌ها اگر کسی از این‌جور چیز‌ها به‌مان می‌انداخت می‌کردیم. ولی راستش را بخواهید دنیا عوض شده. دوره‌ی هفت‌تیر کشی و یک مشت دلار سر آمده. از آن گذشته، من که شرط را برده بودم! اما یاد آن خامه‌ی کرِم رنگی که روی قهوه‌جوش حلقه می‌زد و باید تا قبل از حل شدنش توی قهوه‌ی داغ از روی گاز برش می‌داشتیم به‌خیر.
طرز تهیه‌ی قهوه ترک امروزی
مخصوص کافه‌چی‌های قهوه‌نشناس
پودر قهوه را درون ظرف قهوه‌جوش بریزید. شیر بخار اسپرسوساز را درون آن قرار داده و با حرکت دایره‌وار پودر قهوه را آن‌قدر بخار دهید تا کف قهوه‌ای رنگ مشمئز کننده‌ای با حباب‌های ریز و درشت پدیدار شود. سپس به همراه یک فنجان آب نیمه‌خنک (برای شستن پودر قهوه از توی دهان لازم می‌شود) و کلی افه‌ی اتو کشیده جلوی مشتری قرار دهید. بقیه‌اش را حجب و حیای ایرانی‌جماعت حل می‌کند.
این‌که در ایران الان قیمت یک فنجان قهوه با گران‌ترین کافی‌شاپ‌های پاریس برابری می‌کند چیز عجیبی نیست. خانه هم در تهران به قیمت گران‌ترین خانه‌های منهتن است. اما لااقل می‌شود انتظار داشت که بابت این قیمت گزاف، قهوه‌ی خوب یا هر چیز خوب دیگری نصیب‌مان شود. نمی‌گویم چنین جایی وجود ندارد یا همه‌ی کافی‌شاپ‌ها این‌گونه عمل می‌کنند اما به‌طور ناراحت‌کننده‌ای تعدادشان کم است. برای همین است که قبل از رفتن به یک کافی‌شاپ لازم است از چندین متخصص نظر‌خواهی کرد و مشاوره گرفت.
گروه مشاوره‌ی قهوه‌خواران و شرکا
افزایش قد تا پنج متر، فقط با سه فنجان قهوه.
با ما تماس بگیرید. آدرس: کافی‌شاپ چهارم نرسیده به سر کوچه
آی گفتی. من خیلی وقته تو کافی شاپ ترک نمی خورم دیگه. اسپرسو شات خدا هم توی بندر یه کافه چی درست می کرد که رفته. شیرازیا در یابن. آقا بهروز کجایی که یادت به خیر.
ادعایی نیست.
همش عشق است.
بوی قهوه.
شات اب.
لبخند رضایت.
حتما همتون گذرتون به شمال می افته.نه؟
خوب دوست دارم ببینمتون.
قهوه ای بزنیم و گپی.
واقعا،
تو ایران تقریبا تمام کافی شاپیا فکر می کنن تمام چیزی که برای یک کافی شاپ (دسته قهوه) لازمه یک دستگاه قهوه سازه…
تازه اگه رحم کنن و دیدگاهشون از دستگاه دستگاه های صنعتی باشه، نه دستگاه های کوچک خانگی ۱۵ بار!
ye donei dadash!!!!
Majiiiiiiiiiiiiiiiiiid
http://tehranavenue.com/article.php?id=56 حالا که نزدیک شدین بد نیست اینجارم امتحان کنین:)
akhkhkh daghe delam taze shood.yeki biad in farhange ghalato az to cafe ha jam kone…merci ke etela resani mikonid
عالی نوشته بودید ایولا دارید ممنون لذت بردم