مالی‌دوکر نمونه درست و حقیقی یک «کافی بار» است. موقعیت مکانی این قهوه‌خانه کوچک و نقلی به‌گونه‌ای‌ست که مشتریان دائمی آن٬ کارکنان شرکت‌ها و موسسات همان حوالی هستند. مشتری گذری خیلی کم دارد. شاید یکی از دلایل آن موقعیت مکانی است که در آن واقع شده. جایی برای نشستن نیست؛ همه می‌آیند٬ سر پا قهوه‌ای سفارش می‌دهند و همان دم پیش‌خوان می‌نوشند و برمی‌گردند سر کارشان.
البته گاهی هم فرصت کافی برای نوشیدن ندارند و قهوه را با خود به سر کارشان می‌برند. در واقع گردانندگان کافه فرهنگی را به‌وجود آورده‌اند: در مالی‌دوکر قهوه منتظر شما است قبل از این‌که حتا فرصت نشستن پیدا کنید. درست همین ویژگی است که مالی‌دوکر را در دسته «کافی بار»ها قرار می‌دهد.
صاحب قهوه‌خانه و قهوه‌چی آن هر دو چپ‌دست هستند؛ «مالی‌دوکر» هم از همین‌جا آمده٬ اصطلاحی‌ست در زبان انگلیسی – ظاهرا در استرالیا – برای چپ‌دست‌ها. قهوه‌چی می‌گوید ممکن نیست کسی به مالی‌دوکر بیاید و معنی آن را از ما نپرسد.
قهوه‌خانه تنها در روزهای کاری هفته به مشتریان سرویس می‌دهد؛ که با توجه به تمرکزش بر شرکت‌ها و اداره‌جات دور و اطراف٬ منطقی به‌نظر می‌رسد.
جز قهوه و بستنی خانگی و چند نوع محدود شیرینی و کروسان ساده، خوراکی دیگری در فهرست انتخابش نمی‌توان دید. مدیران کافه معتقدند: مالی دوکر جایی نیست که بتوان در ان یک وعده غذایی کامل پیدا کرد.
قهوه‌چی می‌گوید مشتریان دائمی‌اش را به چهره می‌شناسد و می‌داند قهوه مورد علاقه هر کدام چیست: «وارد که می‌شوند معمولا سفارشی داده نمی‌شود؛ می‌دانم چه باید برایشان درست کنم.»
در مالی‌دوکر خبری از اینترنت نیست. قرار هم نیست باشد؛ مشتریان سرپایی هستند و فرصتی برای فیس‌بو‌ک و وب‌گردی نیست. پیش می‌آید که مشتریانی غریبه با هم سر یکی از دو دست میز و صندلی مالی‌دوکر بنشینند. اینترنتی هم در کار نیست٬ بنابراین فرصت مغتنمی‌ست که به‌جای «لایک» زدن و «شر» کردن٬ گپ و گفتی واقعی و معاشرتی «غیرمجازی» در گیرد.
Mollydooker’s Coffee Bar
G1.05, 1, Jalan Medan Setia 1
Plaza Damansara, Damansara
