آیکافی – حافظه‌ی تاریخی ما گاهی به نشانه‌هایی احتیاج دارد. شهر ما، کوچه‌های ما، محله‌های ما احتیاج به نشانه‌هایی دارند برای زنده نگه داشتن تاریخی که بر مردمان‌شان رفته. کافه‌ها و رستوران‌ها در بسیاری از کشورها یکی از همان مکان‌هایی هستند که می‌شوند نشانه‌ی تاریخی مردم آن شهر. سیاستمدارها، هنرمندها، ادیب‌ها، روزنامه‌نگارها، بازیگرها، نقاش‌ها، موزیسین‌ها و هرکس دیگری که فکرش را در تاریخ بکنید روزگاری کافه و رستوران محبوب داشته، در کافه‌ها و رستوران‌ها با رفقایش جمع می‌شده. مثلا صندلی‌ها و نیمکت‌هایی که بعضی‌های‌شان امروزه تبدیل به یکی از جاذبه‌های توریستی کافه‌های پاریس شده‌اند. از این زاویه اگر بهش نگاه کنیم، کافه نادریِ پیر ما هم نشانی از تاریخ اجتماعی شهر ماست. با همان کافه‌چی‌هایی که بی‌حوصلگی‌شان خیلی از مشتری‌ها را ناراضی می‌کند. یا کیفیت قهوه‌ای که از دستگاهِ نفس‌بریده‌ی کافه بیرون می‌آید. اما بعضی وقت‌ها باید چشم بست به کمبود‌ها و دل‌بست به شیرینی روایت‌هایی که از در و دیوار کافه و کافه‌چی‌هایش می‌بارد.
~ کافه نادری در شبکه‌ی کافه‌های آیکافی
وقتی مکانی با قدمت و حس‌و‌حالی مثل کافه نادری روبه‌رو می‌شویم، عکس‌های هرکدام از ما در زمان‌های متفاوت یک‌جور تاریخ‌نگاری می‌شود. همه‌ی ما سهم داریم در ثبت تاریخ مصور مکان‌هایی که بخشی از هویت شهرمان هستند. کافه‌های این‌طوری دیگر فقط بخشی از گذشته‌ی ما نیستند. به اعتبار گذشته‌ای که داشته‌اند و مشتریانی که میزبانی کرده‌اند، هر سال مشتری‌های تازه‌ای اضافه می‌شوند به کافه که تاریخ خودشان را در کافه نادری می‌نویسند. با بسیاری از کافه‌نشین‌های حرفه‌ای که حرف بزنید دوره‌ای در ایام کافه‌نشینی‌شان در کافه نادری و حیاط پشتی پرخاطره‌اش گذشته. از همین رو هربار تماشای عکس‌هایی از کافه نادری لذت‌بخش است. تجربه‌ای که به مزه‌مزه‌ی تاریخ و خاطرات شخصی می‌گذرد…
عکس: حامد لواییان
کافه نادری، بخشی از تاریخ معاصر مملکت تو این کافه خوابیده… ای کاش مدیریت و نگاهداری ملی مستحق این همه هویت می‌داشت.
http://blog.nafissis.com/?p=711