این یادداشت به قلم امیرمحمود حریرچی، جامعه‌شناس در صفحه‌ی ویژه‌ی فرهنگ هنر شماره ۳۷۲۳ به‌تاریخ ۱۴ شهریور ۱۳۹۶ در روزنامه‌ی جهان‌صنعت به چاپ رسیده و در آیکافی بازنشر می‌شود. آیکافی مسئولیتی در قبال مطالب بازنشرشده و ترجمه‌شده از نویسنده‌ها و رسانه‌های دیگر ندارد و محتوای آنها لزوما منعکس‌کننده‌ی دیدگاه آیکافی نیست.
جهان‌صنعت – تفریحات در کنار تمامی نیازها از ضروری‌ترین خواسته‌های مردم است که در سال‌های پس از انقلاب به‌درستی مورد توجه قرار نگرفته است. کافه‌های سیار مشابه فودترک‌هایی است که در کشورهای اروپایی سال‌هاست رونق خاصی میان مردم دارد اما تفاوت بزرگ‌شان با مدل‌های ایرانی در امنیت و به رسمیت شناخته شدن آنهاست. شهرهای بزرگ فرصت دورهمی‌ها را تغییر داده‌اند؛ کافه‌ها از انحصار حضور مردان خارج شده و بیشتر خانواده‌ها طالب این تفریحات هستند اما هنوز قوانینی که در آن حقوق شهروندی به رسمیت شناخته شود تدوین نشده است. مشاغلی مثل کافه‌داری به شکل سیار نیاز دارد تا از سوی نهاد‌های رسمی تایید و حمایت شود تا سلامت مردم در استفاده از غذای آنها تضمین شده باشد و حضورشان در این فضاها با ترس از مزاحمت و دزدی همراه نشود. دو مساله مهم مرتبط با تفریحات و وقت‌گذرانی که در کشورهای توسعه‌یافته دیده می‌شود و در کشور ما هنوز به‌درستی جا نیفتاده است، اول اینکه مردم برای تفریحات خود حق انتخاب دارند و محدودیت‌های حاکم در این زمینه بسیار کم است و از ارکان مهم مفهوم توسعه‌یافتگی یکی همین داشتن قدرت انتخاب گسترده‌ای است که حکومت در اختیار مردم می‌گذارد. دوم آن که تفریحات عمومی نباید برای سایر افراد جامعه مزاحمت ایجاد کند و آزادی سایر افراد را مختل کند، تکالیف شهروندی در مقابل حقوق شهروندی لازم‌الاجراست. رسمی شدن تفریحات سالم راه موثری است که از یک سو باعث کاهش آمار بزه‌کاری و افسردگی در شهر‌هاست و از سوی دیگر موجب از بین رفتن شکل زیرزمینی و غیرقانونی این تفریحات می‌شود. کافه‌های سیار برای فعالیت در سطح شهر ابتدا باید اصول حرفه‌ای را یاد بگیرند و خلا قانونی در زمینه این‌گونه مشاغل فرصت سودجویی را برای صاحبان آنها فراهم نکند.
