قهوه‌خوری در غزه
غزه احتمالا برای آن‌هایی که می‌دانند کجاست، تصویری در هم از جنگ و اشغال است؛ اشتباه هم نیست به هر حال فلسطین دهه‌هاست چیزی جز این نیست اما برای فلسطینی‌هایی که حالا محصورند در جایی به اسم غزه، زندگی روی دیگری هم دارد. ور ِ لذت بردن از زندگی.
آیکافی – خبرگزاری فرانسه نگاهش را این بار روی همین «زندگی» انداخته و لابه‌لای همه آدم‌هایی که می‌توانند مدال امید به زندگی را در غزه بگیرند، داستان شعبان حموده را روایت کرده است. شعبان درس خوانده؛ فارغ التحصیل مدیریت بازرگانی است و در آغاز دهه چهارم زندگی‌اش، ویدیوهای یوتیوبْ او را از یک قهوه‌فروش ساده به یک کارآفرین تبدیل کرد. ماه می بود که حموده، دکه کوچکش در نزدیکی بازار رفح در شمال نوار غزه را به بیرون‌‌بر مجهز کرد. یک اجاق، یکی دو تا شیرجوش و قابلمه و چند ده لیوان کاغذی همه چیزی بود که او را برای فروش کافه اوله، قهوه عربی و چای نعنایی آماده می‌کرد.
مشتری‌های حموده فقط کافی‌ست تا در واتس‌اپ به او پیام بدهند و چند دقیقه بعد سفارششان را از یکی از چهار دوچرخه‌سوار حموده تحویل بگیرند.
حموده درباره کاروبار جدیدش معتقد است که مردم «چیزهای جدید را دوست دارند. ما از دوچرخه استفاده کردیم تا توجه مردم جلب شود؛ نتیجه نشان می‌دهد که بله این مسئله موثر بوده است».
با این حال کرونا حتی کسب‌وکار حموده را هم کساد کرده در حالی که غزه با داشتن ۷۵ مبتلا به کرونا یکی از معدود نقاطی است که از این ویروس جان سالم به در برده است. غزه حدود دو میلیون نفر جمعیت دارد. جمعیتی که بسیاری از آن‌ها جوانانی هستند که امیدی به آینده ندارند، جوانانی که به دلیل فقر ناشی از محاصره توانایی پرداخت شهریه‌هایشان را ندارند.
