آیکافی – این ماگ خدا هم دل داره. باور‌تون نمی‌شه نه؟ همون‌قدر که قهوه‌خوردن آداب داره، قهوه درست کردن هم آداب خودش رو داره. چه‌طور حواس‌تون به اندازه‌ی قهوه‌تون هست، ولی به این ماگ بیچاره کسی درست فکر نمی‌کنه؟ ماگ‌ها هم مثل آدم‌های تپل می‌مونن. هرچی گنده‌تر باشن مهربون‌ترن. خروار خروار قهوه تو دل‌شون جا می‌دن. نمی‌ذارن کافئین کم برسه به‌تون. یه کاری ازمون بر می‌آد براشون. اونم اینه که دل‌شون رو گرم نگه داریم. بالاخره بده‌بستونه دیگه. زیاده‌خواه هم نیست. نمی‌گه قهوه زیاد نریز توی دلم. نمی‌گه منو زود خالی کن. اصراری نداره بلافاصله شسته بشه. تنها توقع‌اش اینه که دلش گرم بمونه.
تو اون فاصله که قهوه‌تون آماده می‌شه دلگرمش کنین. با یه کم آب جوش. حالا ما اصراری نداریم بذارینش روی دستگاه قهوه‌ساز و با بخار آب گرمش کنید و بگیریدش روی آتیش. کافیه یه کم تو دلش آب داغ بریزین. ده دقیقه طول می‌کشه آماده شدن قهوه؟ همون مدت آب داغ بریزین توی ماگ و بذارین آماده‌ی نگه داشتن قهوه بشه. گرم باشه. این‌طوری دو برابر لذت می‌ده. وقتی می‌خواین یه پاتیل قهوه رو مزه‌مزه کنین آروم، ماگ هم گرم شده و قهوه رو بیشتر گرم نگه می‌داره. اصلا ببینم، خودتون خوش‌تون می‌آد وقتی خنک خنک نشستین یه گوشه، یکی یه سطل آب داغ بریزه روتون؟ نمی‌سوزین؟ اذیت نمی‌شین؟ ماگ هم همین‌طوره. واسه خودش قانون داره. نه این‌که حالا از قصد هم باشه ها، ولی وقتی دلش رو گرم نکنین قهوه‌تون رو هم زودتر سرد می‌کنه. نه که بخواد آزار برسونه، طفلی زورش نمی‌رسه. خودش سرما و گرماش قاطی می‌شه، تا بیاد عادت کنه نصف گرمای قهوه‌تون رو کشیده تو تن‌اش. قهوه‌ی سرد هم که… ای بابا خوردن نداره.
نکته ی جالبی بود . هرچند به ندرت اتفاق افتاده با ماگ قهوه بخورم . چون با حجم زیادش من را به روغن سوزی می اندازه و آخراش کم می آورم .