آیکافی – هر آدمی باید بوی خودش را بدهد. بوی منحصر به فردی که وقتی از آسانسور خارج می‌شود، نفر بعدی بداند کی توی آسانسور بوده. وقتی کسی را ترک می‌کند، بوی عطرش نگذارد فراموش بشود. وقتی توی ماشین می‌نشیند، بوی عطرش دل همراهش را بلرزاند. اصلا این را باید یک قانون کنیم: هرکسی باید بوی خودش را داشته باشد.
خوشم می‌آید از آدم‌هایی که بوی مخصوص خودشان را دارند. همیشه یک عطر می‌زنند. همیشه با یک‌بو خودشان را ثبت می‌کنند. برای این ماندگاری لازم نیست حتما کریستین‌دیور به خودتان بزنید یا ایوسن‌لوران. برای این‌که در شامه‌ی کسی ماندگار شوید لازم نیست صدها هزار تومان و صدها دلار خرج کنید. گاهی یک غذا، یک نوشیدنی، یک کرم، یک ادویه، یک رنگ، یک فصل، یک حال و هوا می‌تواند آدم‌ها را ماندگار کند.
یک نفر با پاییز ماندگار می‌شود در حافظه‌ی بویایی دیگران، یک نفر با کرم نیوآ، یک نفر با عطر سینما، یک نفر با رنگ قرمز، یک نفر با بوی قورمه‌سبزی، یک نفر با طعم پاستیل نوشابه‌ای، و حتا یک نفر با بوی تند ادویه‌های آسیایی. زنده‌باد کسی که با بوی خوش قهوه، ماندگار می‌شود در تمام روزهای سرخوشی و ناخوشی.
عالی بود …
همین الان بوی یک اسپرسو عربیکا موندگار شد واسم..بفرمایین !
از نوشته هاتون بسیار راضیم. شاد باشید:)
مطلب بسیار جالبی بود و با آن موافقم و آن را این چنین تعبیر میکنم …. بوی هر فرد امضای آن فرد است …. با بوی خاص خود میتوانیم خاطرات گذشته را به خوبی بیاد آوریم ….
.. یکی بهم میگفت بوی بارون میدی…