قهوه میتواند به بهبود علایم پارکینسون کمک کند
آیکافی – یک پژوهش تازه نشان داده است مبتلایان به بیماری پارکینسون که قرصهای کافئین مصرف میکنند، بهبود اندک اما قابل توجهی را در زمینه مشکلات حرکتی که در نتیجه بیماری پارکینسون ایجاد شده، به دست میآورند. به گفته محققان کانادایی این یافته جدید، نتایج بهدست آمده از مطالعات پیشین در همین زمینه را تقویت میکند.
دکتر رونالد پوستوما، پژوهشگر ارشد از دانشگاه مکگیل مونترال میگوید: «هنوز یک مقدار زود است که بگوییم همه باید قهوه بنوشند. فکر نکنم که هنوز به طور قاطع بدانیم آیا این امر واقعا به مرور زمان تاثیری در بهبود بیماری پارکینسون خواهد داشت یا خیر.»
به گفته وی کافئین در مجموع بیخطر است و میتوان آن را برای برخی بیماران که با علایم پارکینسون دست و پنجه نرم میکنند و در طول روز از خوابآلودگی رنج میبرند، تجویز کرد.
بنابر آمار ارائه شده از سوی موسسه ملی پارکینسون در آمریکا هر ساله در این کشور ۵۰ تا ۶۰ هزار نفر به این بیماری مبتلا میشوند. ارتعاش دست و پا، سختی حرکت اندامها و تعادل ضعیف از نشانههای عمومی ابتلای شخص به پارکینسون بهشمار میروند. این بیماری هنوز درمان قطعی ندارد اما با مصرف برخی داروها میتوان میزان علائم را کاهش داد.
چهار فنجان قهوه در روز
دکتر پوستوما و همکارانش در این تحقیق برای ۶۱ فرد مبتلا به پارکینسون، میان ۶۰ تا ۷۰ سال، به مدت شش هفته قرصهای کافئین یا قرصهای دارونما تجویز کردند. افراد گروه آزمایش در سه هفته اول به هنگام برخاستن از خواب و نیز پس از صرف ناهار ۱۰۰ میلیگرم قرص کافئین مصرف کردند و در سه هفته دوم این تحقیق میزان مصرف خود را به ۲۰۰ میلیگرم افزایش دادند.
برای مقایسه بهتر است بدانید یک فنجان قهوه دمکشیده بهطور معمول حاوی ۱۰۰ میلیگرم کافئین و یک قوطی نوشابه میان ۳۰ تا ۵۰ میلیگرم کافئین است.
[quote style=”boxed” float=”left”]هنوز یک مقدار زود است که بگوییم همه باید قهوه بنوشند. فکر نکنم که هنوز به طور قاطع بدانیم آیا این امر واقعا به مرور زمان تاثیری در بهبود بیماری پارکینسون خواهد داشت یا خیر[/quote]پس از پایان دوران آزمایش در افرادی که از کافئین استفاده نکرده بودند، پیشرفت چندانی در زمینه غلبه بر خوابآلودگی مشاهده نشد در حالیکه در مقابل افراد گروه آزمایش در مقیاس کلی، وضعیت بهتری در مقابله با علایم پارکینسون از جمله سفتی ماهیچهها و دیگر مشکلات حرکتی پیدا کرده بودند.
بنا بر نتایج با توجه به مقیاس نمرهدهی در تعیین میزان حاد بودن بیماری پارکینسون، گروهی که مکملهای کافئیندار دریافت کرده بودند، بهطور متوسط بهبود ۵ نمرهای داشتهاند. به گفته دکتر پاستورما یک بیماری معمولی که مدت ابتلایش به پارکینسون چندان طولانی نبوده باشد، امکان بهبودی ۳۰ تا ۴۰ نمرهای دارد.
او میافزاید: «هر چند ۵ نمره تفاوت چندان بزرگی را ایجاد نمیکند اما یک تغییر کوچک نیز میتواند تاثیر واقعی بر زندگی انسانها بر جای بگذارد.»
در همین حال دکتر مایکل شوارتزشیلد، عصبشناس بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون، در مقالهای که به همراه نتایج این تحقیق منتشر شد، خاطر نشان کرده است که کافئین به هیچوجه جایگزینی برای داروی لوودوپا که در درمان بیماری پارکینسون مصرف میشود، نیست.
مورد قابل توجه دیگر عوارض جانبی کافئین یا قرصهای دارونما بر روی هر دو دسته شاهد و آزمایش بوده است؛ حدود نیمی از بیماران از دل درد شکایت کرده بودند.
باید در نظر داشت، هر چند در وهله اول کسانی که در طول زندگیشان کافئین مصرف کردهاند، از ریسک کمتری برای ابتلا به بیماری پارکینسون برخوردارند اما این امر به معنای آن نیست که قهوه، چای یا نوشابه لزوما تاثیر مستقیمی بر این بیماری یا نشانههای آن دارند. بلکه بیش از هر چیز تفاوتهای دیگر از جمله شیوه زندگی یا ژنها هستند که در ابتلای افراد به پارکینسون نقش ایفا میکنند.
با این همه، به باور دکتر پوستوما به دلیل تاثیر کافئین بر روی فعل و انفعالات درون مغز و ارتباط این تغییرات بر عوامل درگیر در ابتلا به بیماری پارکینسون میتوان احتمال داد که کافئین نیز به تنهایی در این میان سهم دارد.