نفیسه مطلق
عکاس و روزنامه‌نگار ساکن کوالالامپور
گاهی ماجرای شروع آشنایی با یک نفر خودش داستان جالبی‌ست! امین؛ یک باریستای ایرانی‌ست که در سال‌های گذشته به سرعت پله‌های موفقیت را طی کرده. اما شروع آشنایی «آیکافی» با امین از طریق ریش پرپشت و بلند خرمایی رنگ اوست. محاسنی که او را به یکی از سوژه‌های پروژه‌ی پرطرفداری به نام «ریش‌های مالزی» درآورده است. در صفحه‌ی شخصی‌اش هم عکس‌های حرفه‌ای زیادی دیده می‌شود که بعضا برای مجلات و رسانه‌های مالزیایی و بین‌المللی تهیه شده. با او برای گپ‌و‌گفت در کافه‌ای که این روزها مشغول به کار است قرار می‌گذارم.
آیکافی – سال ۲۰۰۸ به مالزی آمده تا در یکی از دانشگاه‌های خصوصی این کشور در رشته‌ی برق تحصیل کند. در کنار درس‌اش که چندان هم علاقه‌ای به آن ندارد به عنوان دی.جی. در بعضی رستوران‌ها و محافل ایرانی امرار معاش می‌کرده اما طولی که نمی‌کشد که شغل برادر بزرگش، احمد، که یک سال زودتر از او به مالزی آمده توجه‌اش را جلب می‌کند. می‌گوید: «من پیش از این ایده‌ای درباره کار در کافه و اساسا مقوله‌ی قهوه نداشتم. در ایران هم چندان طرفدار این نوشیدنی نبودم اما دیدن برادرم که هر روز صبح با ذوق و اشتیاق برای رفتن به کار در یکی از بزرگ‌ترین کافی‌شاپ‌های مالزی به نام «آرتیسان» آماده می‌شد برایم جالب و کمی حسرت‌انگیز بود.»
نیز ببینید ~ یازده توصیه کلیدی برای باریستاها
بر حسب شانس و اتفاق پیشنهاد کاری در یکی از شعبه‌های این کافی‌شاپ که توسط زوج نیوزلندی – مالزیایی اداره می‌شود، زندگی او را وارد مرحله‌ی جدیدی می‌کند. مرحله‌ای که امین همچنان با پشتکار و دقت و جدیت آن را دنبال می‌کند.
می‌گوید: «از همان ابتدا عاشق این کار شدم. فضا و بوی قهوه من را شیفته‌ی خودش کرد. روزی بیش از ۱۰ لیوان قهوه را به شکل‌‌های مختلف تهیه می‌کردم و می‌نوشیدم و با دقت کار حرفه‌ای‌ها را زیر نظر داشتم. باریستای خوب شدن چیزی بیش از درست کردن یک فنجان قهوه‌ی خوب است!»
همین دقت و پشتکار، او را در کم‌تر از ۱۰ ماه به مدیریت یکی از شعبه‌های «آرتیسان» می‌رساند و چند سال بعد هم در یکی از مسابقات «لاته آرت» به مرحله‌ی نهایی می‌رسد؛ مسابقه‌ای بین ۲۹ باریستا از ۶ کشور آسیایی.
از پشت میز بلند می‌شویم تا یکی از لاته‌آرت‌هایش را به من نشان دهد. با دقت دستگاه اسپرسوساز را تمیز می‌کند و در وصف این ماشین که بسیار دوستش دارد چند دقیقه‌ای صحبت می‌کند. شیر را داخل اسپرسو می‌ریزد و با ظرافت قوی زیبایی را روی فنجان درست می‌کند. امین اما چندان از این‌که با هنر طراحی با شیر روی قهوه شناخته شود خوش‌حال نیست. معتقد است که مهارت او در دسترسی به یک فرمول خاص در درست کردن قهوه‌ی دمی است. فرمولی که با آزمون و خطاها و آزمایش‌های بسیار به‌دست آورده اما هنوز فرصتی برای به ارزیابی گذاشتن آن برایش میسر نشده است.
از او درباره جذابیت کار باریستا در کافه می‌پرسم. «من در این سال‌ها یاد گرفتم که یک باریستای خوب کسی‌ست که بتواند مشتری‌های ثابتی برای خود دست و پا کند. مشتریانی که با تغییر محل کار من، محل نوشیدن قهوه‌ی خود را تغییر می‌دهند بزرگ‌ترین سرمایه‌ی من هستند. به زندگی شخصی‌ام که نگاه می‌کنم می‌بینم در این سال‌های دور از خانه، بهترین دوستان من بعد از برادرم، مشتریانم هستند که علاوه بر رفاقت، فرصت‌های شغلی زیادی را برایم به وجود آورده‌اند.»
امین معتقد است که یک باریستای خوب باید به دقت به خواسته‌ی مشتری‌اش توجه کند، ملاحضات او در قهوه را به خاطر بسپرد، سعی کند موقع ورود با او به عنوان یک مهمان ویژه برخورد کند و با نام کوچک صدایش بزند و مطمئن‌اش کند که تا چند دقیقه‌ی دیگر قهوه‌ی محبوبش در دستانش قرار می‌گیرد.
«دنیای قهوه دنیای بی‌نهایت گسترده‌ای‌ست که مدام هم در حال به‌روز شدن است. باید جریان‌های روز را دنبال کنی تا از سلیقه‌های جدید و اتفاق‌ها دور نباشی. همین چهره و تیپ باریستاها موضوع بااهمیتی‌ست که من کم‌کم متوجه آن شدم. این‌که باید امضای خودم را – از قهوه و نحوه‌ی مشتری‌داری‌ام گرفته تا ظاهرم – داشته باشم. این اتفاقی‌ست که در بسیاری از کشور‌های دنیا سال‌هاست که رواج دارد و من تیپ «هیپستری» را برای خودم بسیار می‌پسندم و دوستش دارم. از دوستان و مشتری‌هایم هم بازخوردهای خوبی می‌گیرم که خوب بسیار خوش‌آیند است.»
از آرزوها و اهدافش می‌پرسم. می‌گوید داشتن یک کافی‌شاپ بزرگ با یک عالم کارمند و مشتری‌های پر و پا قرص بزرگ‌ترین آرزویش است که امیدوار است روزی محقق شود. در عین حال به تدریس و در اختیار گذاشتن تجربیاتش در این سال‌ها هم بسیار علاقه دارد و گاهی جسته و گریخته کارگاه‌هایی را برای دوستانش برگزار کرده که امیدوار است در آینده این کار را جدی‌تر دنبال کند.
نوشیدن قهوه که تمام می‌شود از او می‌خواهم تا اگر نکته‌ی خاصی مانده به آن اشاره کند که در یک جمله می‌گوید: «دوست دارم از برادرم تشکر ویژه کنم. او همیشه بهترین مشوق و راهنمای من در این سال‌ها بوده.»
[hr]
این یادداشت در سری مطالب پای صحبت قهوه‌‌چی منتشر شده است. از همین سری بخوانید:
[hr] [threecol_one]آرمین لمیع پایه‌گذار قهوه لمیز: دنبال فرهنگ‌سازی بوده‌ایم
اینستا اقا امی ندارین؟
ببخشد اقا امین
راه ارتباتی دارین؟