در مناسبات انسانی هیچ لحظه‌ای به اندازه‌ی لحظه‌ی وداع به نوشیدن قهوه‌ی بدونِ شیروشکر نمی‌ماند. لحظه‌ی وداع که تلفیقی‌ست کمیاب از شادمانی گذرای هنوز-با-هم-بودن و تلخکامی ماندگار دیگر-با-هم-نبودن. شادمانی فنجان است، تلخکامی قهوه.
~ ابراهیم سلطانی
دیدگاهتان را بنویسید برای انصراف کلیک کنید.
این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.
هنوز کسی کامنتی ننوشته است.